تاثیر تمرینات مقاومتی بر عملکرد مهارت های حرکتی درشت و تعادل کودکان فلج مغزی اسپاستیک

هدف: فلج ­مغزی شایع­ترین ناتوانی حرکتی مزمن در کودکان است که می­تواند تأثیر منفی بر عملکرد حرکتی داشته باشد. هدف از انجام پژوهش حاضر بررسی تأثیر هشت هفته تمرین مقاومتی بر توانایی حرکتی درشت، تعادل و سرعت راه رفتن بود. روش ­ها: 21 آزمودنی پسر 12-16 ساله فلج مغزی دیپلژیک به طور تصادفی پس از شرکت در آزمون مهارت­های حرکتی درشت (نظیر بالا رفتن از پله، راه رفتن، نشستن و برخاستن)، آزمون­های تعادلی برگ و 10 متر راه رفتن (سیستم طبقه­بندی عملکرد حرکتی درشت) به 2 گروه کنترل و تجربی تقسیم شدند. گروه تجربی به مدت 8 هفته و هر هفته سه جلسه 45 دقیقه­ای در تمرینات مقاومتی شرکت کردند؛ اما گروه کنترل در هیچ تمرینی مشارکت نداشت. برای تجزیه و تحلیل داده­ ها از آزمون کلموگروف-اسمیرنف، آزمون t مستقل و وابسته استفاده شد. یافته­ ها: به دنبال 8 هفته تمرین مقاومتی میانگین عملکرد مهارت­های  حرکتی درشت  در بخش  eو d، به ترتیب قبل از تمرین 69/1±00/39 و 54/2±66/25 بود و پس از تمرین به ترتیب به 98/1±77/43 و 85/1±77/30 تبدیل شد، که به ترتیب  مبین 59% و 69% افزایش معنی­دار می­باشد (05/0<p)؛ اما در گروه کنترل تفاوت معنی­داری در متغیرهای اندازه­گیری شده مشاهده نشد. نتیجه­ گیری: تمرینات مقاومتی موجب بهبود مهارت حرکتی درشت، تعادل و سرعت راه رفتن در کودکان فلج مغزی دایپلژیک می­شود؛ بنابراین بهره­ گیری از تمرینات مقاومتی به عنوان یک مدالیته درمانی برای کودکان فلج مغزی توصیه می­شود.